هدف کارگاه/ «کمک به نویسندگان٬ بازیگران٬ کارگردانان و طراحان برای خودآزمایی‌ها و تجربه‌هایی به دور از محدودیت‌های متداول نمایش.» این مانیفست کارگاه نمایش است که در آغاز همه‌ی برنامه‌ها و نوشته‌های کارگاه خوانده می‌شود. جایگاه آن در آغاز متن است چون کوتاه٬ دقیق و یکی از عمل‌شده‌ترین مانیفست‌های هنری در ایران است. واژه‌ی «طراحی» در این عبارت شامل طراحی پوستر، کتاب٬ بروشور٬ نور٬ لباس و صحنه‌ی تئاتر است.
رفتار کارگاه/ «اگر کسی طرحی داشت که در قالب‌های نو بود٬ به شورای کارگاه پیشنهاد می‌داد. اگر با مانیفست کارگاه نزدیکی داشت فرق نمی‌کرد جوان باشد٬ حرفه‌ای باشد و یا از کارمندان اداره‌ی تاتر باشد٬ ما به او امکانات٬ فضای تمرین و زمان اجرا می‌دادیم.» این را آربی اوانسیان 35 سال بعد از پایان کار کارگاه در مصاحبه‌ای می‌گوید.
تولد کارگاه/ کارگاه نمایش در سال ۱۳۴۸ پس از اجرای موفق دو نمایش «شهرقصه» و «پژوهشی نوین و ژرف و سترگ در سنگواره‌های دوره‌ی بیست و پنجم زمین‌شناسی» شکل گرفت. محل کارگاه ساختمان دو طبقه‌ای در بن‌بست کلانتری خیابان یوسف‌آباد بود و هزینه‌های آن از طریق سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران تامین می‌شد.
اهالی کارگاه/ سه نسل از هنرمندان در کنار هم در کارگاه نمایش کار می‌کردند. این سه نسل با سلایق٬ پشتوانه‌ی فرهنگی و طبقات اجتماعی کاملاً متفاوتی گردهم آمده بودند
بیشتر >