نظر

امریکا هیچ‏وقت به دانشجویان بین‏‌المللی آسان نگرفته است، اما آنها دسته‏‌دسته به اینجا می‏‌آیند. تحسین سرسختی آنها در غلبه بر بروکراسی دولت، فشار مالی، آداب و رسوم بیگانه و زبان عجیب و غریب کافی نیست، بلکه باید آنها را تجلیل کرد. ممکن است دانشجویان خارجی فکر کنند امریکایی‌‏ها در حق‌شان لطف می‏‌کنند، ولی لطف آنها به فرهنگ طراحی گرافیکی که به آن «هجوم می‏‌آورند» هم اگر بیشتر نباشد کمتر نیست.
شاید فکر کنید «هجوم آوردن» بار منفی دارد. اگر من از آن کله‏‌شق‏‌های دست‏‌راستی بودم که طرفدار بستن مرزها هستند و معتقدند «این خارجی‏‌ها دارند کار و بار و زن‏‌های ما را از چنگ‌مان درمی‏‌آورند» این حرف توهین محسوب می‏‌شد. ولی همانند «هجوم بریتانیا» که در دهه‌ی ۱۹۶۰ پای گروه‏‌های موسیقی انگلیسی بزرگی را به ایالات متحده باز کرد، موج‏‌های دانشجویان خارجی، به‌ویژه در نیویورک و به طور خاص‌‏تر در مدرسه‌ی هنرهای تجسمی که در آن همراه با لیتا تالاریکو رئیس برنامه‌ی طراحی «طراح به مثابه: کارآفرین» هستم، به دلایل متعدد خوشایند است. پاره‌‏ای از این دلایل را برمی‏‌شمارم:
۱. دیزاین از همیشه جهانی‏‌تر (و در نتیجه همگن) می‏‌شود. اگر چه دانشجویان خارجی ممکن است مایه‏‌هایی از این هنر را با خود به بیرون ببرند، اما تردیدی نیست که با رهیافت‏‌ها بیشتر >