تایپوگرافی چیست؟ اکنون کمتر کسی به دنبال طرح یا یافتن پاسخ این پرسش است؛ تایپوگرافی وجود دارد، موجه و مشروع است و به مثابه رویکرد و روش در خلق آثار طراحی گرافیک به کار می‌رود. اما در زمستان ۸۱ این‌گونه نبود: «بوف کور»، اولین نمایشگاه تایپوگرافی ایرانی، در حالی در گالری سیحون برگزار می‌شد که در وضعیتی ناهمساز پوسترهای مبلغان و منقدانِ تایپوگرافی در کنار یکدیگر به نمایش درآمده بود و برگزار‌کننده‌ی آن، رنگ پنجم، در دیباچه‌ی کتاب نمایشگاه هم‌چون ناظری بیرونی و بی‌طرف می‌کوشید اشتیاق گناه‌آلود خود به آن را پنهان - یا کمتر آشکار - و دست‌آخر اعتراف کند «بوف کور بهانه‌ای است برای پرداختن به تایپوگرافی فارسی.»
رنگ پنجم پیشتر در کتاب اولین نمایشگاهش، «خشت اول»، کوشیده بود دلایل گزینش رسانه‌ی پوستر را تبیین کند؛ پوستر زمینه‌ای است که «یک طراح گرافیک می‌تواند در آن به وسیله‌ی تمامی آن‌چه در چنته دارد عرض اندام کند.» پس ابزار قدرت‌نمایی فن‌آورانه و هنرمندانه است و «[...] در واقع پوسترها هستند که عصاره‌ی اصلی و تمایزات و مشخصه‌ها را در خود دارند.» پس محمل مؤلفه‌های برسازنده‌ی بیان شخصی است.
به نظر می‌رسد در آغاز دهه‌ی ۸۰ هیچ چیز بدیهی‌تر از چنین ترکیبی از رسانه و روش نبوده است.
بیشتر >