عصر روز یکشنبه بیست‌و‌هشتم دی‌ماه سال۱۳۹۳ خورشیدی، جمعی از طراحان گرافیک در بنای «ارباب هرمز» واقع در پارک پلیس تهران گرد هم آمدند تا آرزوی چندین و چند‌ساله‌ی خود را محقق ببینند و در جشن افتتاح آن شرکت کنند؛ موزهی گرافیک ایران.
تاسیس این موزه یکی از اهداف اصلی انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران بود که تقریباً از بدو تاسیس این نهاد پیگیری می‌شد. برپایی موزهی گرافیک ایران گام بسیار مهم و موثری در ثبت و اسکان و مستند‌سازی بخش مهمی از فرهنگ تصویری معاصر و تولیدات آن است که در سال‌های آوارگی‌اش، «گنجینه‌ی بی‌مکان» لقب گرفته بود.
این مجموعه پیش از این تاریخ همواره ساکن یکی از اتاق‌های دفتر انجمن طراحان گرافیک ایران بود. مکان و روش ناگزیر نگهداری از آن، این مجموعه را بیشتر شبیه یادگاری موروثی و خانوادگی کرده بود که با ترس و وسواس در اتاقی کوچک از خانه‌ی اجدادی حفاظت می‌شود. هر از گاهی و در مجالی که به بهانه‌ای دست می‌داد، بخشی از این میراث با نگاه و رویکردی نوستالژیک و یادگارانه در یک جشن خانوادگی به نمایش در می‌آمد تا اعضای معدود خانواده‌ی گرافیک را با خود به دوران شکوفایی هنر معاصر و زمانه‌ی اوج و جوانی و تهور نام‌هایی ببرد که امروزه یا در میان ما نیستند و یا برف زمانه بر سرشان باریده و نیز همزمان تلنگری باشد بر حافظه‌ی ناراست ما تا به‌خصوص طراحان جوان بدانند که طراحی گرافیک ایران، «جخ امروز از مادر نزاده» است. این نمایش‌های کم‌مخاطب و خانوادگی، در زمانه‌ی فقدان مطلق منابع مکتوب تاریخی در باب گرافیک ایران، تنها پنجره‌های موجود برای تماشای گذشته بودند؛ اگرچه تنگ و زودگذر.
بیشتر >